Tijdens het werken in de openbare ruimte is het een combinatie van planning en improvisatie. Waarbij het opgaan in de omgeving onderdeel is van het proces. Hij vindt het fascinerend om enerzijds op het podium te staan en op klaarlichte dag kunst te maken, maar anderzijds dus onzichtbaar te blijven. Hij heeft verschillende fases in zijn werkproces. Fase 1 is het onderzoek en het plannen waarbij hij veel schetsen maakt van de objecten en tekeningen maakt voor de uitvoering van bijvoorbeeld benodigd gereedschap. Fase 2 is het construeren en verzamelen van de juiste gereedschappen, technieken en materialen. Fase 3 is het zoeken naar locaties, inspecteren van situaties en het uitvoeren. De laatste fase is het documenteren.

Een van de projecten waar hij aan werkt is een lopend project genaamd ‘Fences’ (sinds 2017) dat hekken onderzoekt als grenzen/ barrières van bebouwde en beperkt toegankelijke omgevingen. Hij bewerkt deze ‘grenzen’ door ze te buigen, extraheren en te transformeren om te visualiseren dat territoriale grenzen in twijfel kunnen worden getrokken. Veel van deze grenzen hebben de vorm van ‘dubbelstaafhekken’. Hans Ostapenko heeft eigen gereedschappen ontwikkelt zodat hij de juiste bewerkingen kan uitvoeren op deze gestandaardiseerde manier van barrières opleggen.

Een ander project is ‘Zaunwaffel’. Het ontwikkelproces begon toen een vriend van de kunstenaar hem vroeg of er geen makkelijkere en veiligere manier was om over de dubbelstaafhekken te klimmen. De kunstenaar besloot de motieven van zijn vriend niet in twijfel te trekken en werd geïnspireerd door het idee een manier te vinden deze barrière (grens) te overwinnen.

Samen met een klein vakkundig team gingen ze op zoek naar een passend hulpmiddel die zowel makkelijk te gebruiken en bevestigen als te verwijderen was. Het streven was om een goede harmonie te vinden tussen materiaal gebruik en functionaliteit. Ondertussen staat Zaunwaffel vermeld bij het octrooibureau als gebruiksobject.